Ο λογοτέχνης της λεκτικής ευγένειας (Νίκος Τέντας)

Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος, είναι ο λογοτέχνης της λεκτικής ευγένειας και της εσώτατης εξομολόγησης με φθόγγο πολύφλογο. Γι' αυτό και τα φωτεινά του μηνύματα, προέρχονται από το ένθεο τρίπτυχο: μεγάλα οράματα, ερωτική πανδαισία, θρησκευτική έκσταση. Μονάχα ένας μεγαλόπνευστος ερωτικός ποιητής μπορεί να προσεγγίσει την Αγάπη με τη θωπεία της αγνότητας, το ρίγος της αιωνιότητας. Είναι το όνειρο του Δημήτρη Τσινικόπουλου, προσευχή της αυγής, με στροβιλίζουσα κίνηση, σε λαμπρή φωτοχυσία. Οι λογισμοί του αποτυπώνονται με ενάργεια και πειστικότητα στο πρόσφατο έργο του: Ιησούς ο ποιητής των Ποιητών, που με επαινετή φροντίδα επιμελήθηκε ο εκδ. οίκος University Studio Press.

Ποίηση είναι η συγκλονιστική καταβύθιση της καρδιάς στο είναι, με πίστη στη δύναμη της αγάπης ή την παντοδυναμία του Θεού. Ο λόγος λειτουργεί ως συνείδηση της αγάπης για να εκφράσει το ποίημα, έναν κόσμο ακέραιο μέσα και έξω από τον χρόνο. Ο συγγραφέας εξαρχής μάς προσανατολίζει στο ουσιώδες: «Δεν έχουν άδικο αυτοί που υποστηρίζουν ότι η ποίηση, η αληθινή ποίηση, από μιαν άποψη ταυτίζεται με την ίδια την πίστη, τη θρησκεία και την προσευχή. Οι πιο μεγάλοι ποιητές είναι αυτοί που προσεγγίζουν το Θεό εμβαθύνοντας στο μυστήριό του».

Ο λόγος αυτών των «Μυστών», ήταν πάντα ποιητικός, γιατί γράφονταν με φως. Με το φως ο Δημήτρης Τσινικόπουλος εντοπίζει την ποιητική πνοή στο Λόγια του Γλυκύτατου Ιησού, ιχνεύοντας με «μυστική εσωτερικότητα», όπως έγραψε ο λεπταίσθητος λυρικός της Θεσ/νίκης, μακαριστός Γιώργος Ζωγραφάκης, το γεμάτο γοητεία μυστήριο της Ποίησης.

Καταρχήν ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ήταν κατηχητικός. Επεδίωκε και επιδιώκει, με την Εκκλησία του, τη σωτηρία του Ανθρώπου. Απευθύνεται, συνεπώς, προς όλο τον κόσμο, με έλλογη αυθορμησία, για να γίνει κατανοητός· πειστικός· πιστευτός! Γνώριζε άριστα και το πλήθος και τον κρυφό της καρδίας άνθρωπο. Γι' αυτό και συχνομιλούσε με ευκολομνημόνευτο λόγο, όπως το γνωμικό. Η επιγραμματικότητα του γνωμικού, του ρητού, του αποφθέγματος και του αφορισμού, αποτελεί εσχατολογική για τον Κύριο πρωτοδύναμη, χάρη στην ευσχημάτιστη νοηματική αυτάρκεια. Έτσι, το κήρυγμα μεταπλάθεται σε διδασκαλία και εντυπώνεται εντυπωσιάζοντας! Η επί του Όρους για παράδειγμα ομιλία, είναι η μετάληψη της γοητείας με τη σοφία του Ασκητή, με την χαρμονή του Παραδείσου:

Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε

ή

Όπου γαρ εστί ο θησαυρός υμών
εκεί έσται και η καρδία υμών.

Οι Μακαρισμοί διαγράφουν τη Βασιλεία των Ουρανών, με την μελωδία των αγγέλων, το σιωπηλό σφρίγος των αμώμων.

Μα όταν η περίσταση το απαιτεί, ο αιφνίδιος λόγος φλογίζει τη σκέψη, πυρακτώνοντας την ψυχή:

Εάν ούτοι σιωπήσουσιν, οι λίθοι κράξουσι.

Και «ούτοι» δεν είναι μόνον οι πιστοί. Είναι όλοι οι επιλήσμονες της Ιστορίας.

Οι αφορισμοί του Κυρίου απεχθάνονται το αγοραίο σύνθημα. Έχουν πάντα, πνευματική πληρότητα:

Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή

ή

αγαπάτε τους εχθρούς υμών.

Ζευγνύουν, ενίοτε, καθαρότητα και αντιφατικότητα, για να κρατήσει το μήνυμα αλώβητη την αλήθεια.

Είναι στατιστικά αποδεκτό, ότι το 35% της διδασκαλίας του Ιησού, δόθηκε με την μορφή των παραβολών, γιατί η απέριττη διατύπωσή τους μετατρέπει την εύκαιρη εντύπωση σε ρήμα ζωής. Οι παραβολές σαγηνεύουν με την πλαστικότητα της απλοϊκότητας. Μερικές, μάλιστα, είναι τέλειες ποιητικές ηθογραφίες. Δίκαια ο Δημήτρης Τσινικόπουλος διατείνεται πως ο «Ιησούς αναδεικνύεται μεγάλος δημιουργός, αφού μπορούσε να κάνει, με μικρά θέματα, μεγάλα ποιητικά έργα». ποίηση, υπάρχει και στις Προσευχές, που είναι συνθέσεις θρησκευτικής μεγαλουργίας. Η λεγόμενη Κυριακή προσευχή είναι η Ποίηση της Αιωνιότητας:

Ηχεί πιο εύγλωττα ο ουρανοστάλαχτος λόγος «και επί γης ειρήνη», μια και «ο λόγος ο Σος αλήθεια εστί», όπως ο Κύριος επαγγέλεται στην θεόπνευστη Αρχιερατική Προσευχή, με έντονο τον πλαστουργό παλμό.

Η λέξη σαρκώνεται σε ποίηση με το ρυθμό. Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος το επισημαίνει: «Ο ρυθμός στην ποίηση του κηρυγματικού λόγου του Χριστού είναι εμφανής»:

Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν

ή

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί
ότι υιοί Θεού κληθήσονται.

Η εσωτερική μουσικότητα του στίχου κρατάει ακήρατη την ομορφιά ουράνιας ψαλμωδίας. Και κάτι από τη δόξα των ελληνικών μυστηρίων:

Πολλοί γαρ εισίν κλητοί
ολίγοι δε εκλεκτοί

που είναι παρόμοιο με το Ορφικό:

Πολλοί μεν ναρθηκοφόροι
παύροι δε τε βάκχοι,

δηλωτικό ότι ο Λόγος του Παντός ήταν και μύστης της ελληνικής σκέψης. Στους Έλληνες, άλλωστε, στήριξε την αποδοχή του ως Θείου Σωτήρα και Διδασκάλου: «... ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο Υιός του Ανθρώπου». Η Αντιόχεια βάφτισε ελληνικά τους πιστούς Του, Χριστιανούς.

Ο Ιησούς δεν έγραψε τίποτε, γιατί «αεί γεωμετρεί». Είναι ο ακάματος δημιουργός, ο ποιητής-νικητής των καιρών.

Για τη μυστική ποιητική του διδασκαλία έγραψε μυητικά ο Δημήτρης Τσινικόπουλος, γιατί γράφει ο ίδιος εμπνευσμένη ποίηση. Το συνθετικό έργο του Ιησούς, ο Ποιητής των Ποιητών είναι η Ποιητική της Αλήθειας και της Ομορφιάς. Της αιώνιας ζωής.

 

Νίκος Τέντας
Ποιητής - Κριτικός Λογοτεχνίας

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις